ماندن‌ یا‌ رفتن!

روزهای پایانی سال 1401 را می‌گذرانیم. سال 1401 سال مشقت‌باری برای مردم بود و دولت هم عملا نتوانست کنترلی بر اوضاع داشته باشد.انگار نه انگار که دولتی آمد برای سروسامان‌دادن وضعیت مردم و ایجاد امید به زندگی و جلوگیری از مهاجرت اما در‌نهایت چه شد و چه وضعیتی را شاهد هستیم‌ گرانی همه چیز است. در این وضعیت آنچه که بیشتر بر این مردم فشار وارد کرد و مردم ناامید‌تر از گذشته شدند بحث تصمیمات دولت در مسائل اقتصادی است.

انتخاب ارز 4200‌تومانی مربوط به سال 1397 و سه سال پیش از انتخابات 1400 بود و ربطی به این انتخابات نداشت و آن دولت سال 98 هم خواست آن را حذف کند که با شکستی که نواصولگرایان‌ در تشدید بحران آبان 98 بر آن طرح تحمیل کردند دور حذف آن ارز را خط کشیدند. هرچه فاصله ارز بازار با ارز 4200تومانی بیشتر شود امکان برداشتن آن کمتر یا پرهزینه‌تر می‌شود.

  اقدام دولت ‌ ‌که ارز 4200‌ تومانی را به 28هزار و 500 تومان تبدیل کرد و اکنون ارز بازار آزاد بیش از دو برابر ارز رسمی است. قیمت‌های ارز بر تمام سطوح زندگی افراد جامعه تاثیرات منفی گذاشته و خواهد گذاشت و این وضعیت ناامید افزایش مهاجرت را ‌هر‌روز بیشتر از دیروز فراهم می‌کند.‌

مهاجرت هر فرد، فکر و تصمیم به مهاجرت، به فکر و اقدام به مهاجرت در میان اطرافیان آن فرد منجر می‌شود که مجموعا به‌دلیل قرارگرفتن در بدترین وضعیت رانشی از داخل و بهترین وضعیت کششی برای مهاجران از خارج می‌توان ادعا کرد که امروز بدترین پیک‌ مهاجرت در چهار دهه اخیر را تجربه می‌کنیم.

اما نکته قابل‌تامل اینکه مدیر رصدخانه مهاجرت ضمن هشدار درباره مهاجرت نیروی انسانی از شرکت‌ها و استارت‌آپ‌ها که در یک سال گذشته به بالاترین سطح رسیده گفته است‌، مهاجرت امروز ایرانی‌ها که طیفی از نیروی انسانی حوزه فناوری تا قالیباف و کشاورز و ورزشکاران را شامل شده است، نشان از وضعیت مهاجرت توده‌وار ایرانیان دارد.‌ بحرانی‌شدن وضعیت مهاجرت در کشور و افزایش شاخص‌های کلیدی مرتبط با مهاجرت به‌نوعی ماحصل چندین دهه ناکارآمدی در عرصه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بوده که اکنون نشانه‌های آن به وضوح در شاخص‌ها و نمایه‌های مهاجرتی کشور به وضوح قابل‌مشاهده است؛ غفلتی که نمود آن در شاخص چشم‌انداز و جاذبه سرزمینی به وضوح مشخص است. به‌عنوان مثال یکی از مهم‌ترین تبعات وخیم‌تر‌شدن وضعیت کلی کشور در حوزه مهاجرت، کم‌رنگ‌شدن نقش انگیزه‌های تحصیلی در جابه‌جایی‌های تحصیلی و به‌طور کلی تحصیل در خارج از کشور است.

به‌عبارت دیگر وضعیت فعلی کشور موجب شده است که دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به تحصیل در خارج از کشور به‌عنوان راهی برای فرار از وضعیت موجود کشور و دستیابی به وضعیت مهاجرتی باثبات در مقصد مهاجرتی خود (کسب اقامت بلندمدت یا شهروندی) نگاه کنند.

غلبه این نگرش بر اندیشه دانشجویان و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی علاوه بر افزایش شمار متقاضیان تحصیل در خارج از کشور، می‌تواند به‌معنای تن‌دادن به تحصیل در دانشگاه‌های نه‌چندان با‌کیفیت خارجی و درنهایت افت کیفیت دانشجویان ایرانی در خارج از کشور باشد، زیرا در این نگاه اولویت اول مهاجرت است و انگیزه‌های تحصیلی نقش چندانی در جابه‌جایی‌های تحصیلی ندارند.

همچنین خروج افراد از کشور با چنین پس‌زمینه ذهنی‌ای امکان استفاده از ظرفیت و بازگشت احتمالی آنان به کشور را محدود می‌کند.

توییتر ما

https://twitter.com/moshklatemardom